Гісторыка-інфармацыйны цэнтр РУП «Белтэлекам», таксама вядомы як музей сувязі, размешчаны ў Мінску па праспекце Пераможцаў, 123. Экспазіцыі цэнтра прысвечаны развіццю розных відаў сувязі, пачынаючы са старажытных часоў і да сучаснасці.
Адмысловае месца ў музеі сувязі займае Алея Герояў, якая апавядае пра подзвігі сувязістаў падчас Вялікай Айчыннай вайны.
– Для ўсіх беларусаў памяць аб Вялікай Айчыннай вайне святая. Нашая задача – памятаць і захоўваць для будучых пакаленняў звесткі пра тое, якім коштам далася Перамога, – кажа загадчыца Гісторыка-інфармацыйным цэнтрам РУП «Белтэлекам» Тамара Саломка.
На экспазіцыі, прысвечанай подзвігу сувязістаў, можна ўбачыць абсталяванне сувязі, знакамітыя франтавыя пісьмы-трохвугольнікі, асабістыя рэчы ветэранаў. Сярод дакументаў – біяграфія старшага лейтэнанта 106-га асобнага палка сувязі сакратара УЛКСМ Аляксандра Канстанцінавіча Масюка. У «залатым фондзе» – дзённік героя-сувязіста, які перадаў музею яго ўнук Канстанцін Масюк.
– Па крупінках збіраючы інфармацыю, мы гадамі шукалі родных Аляксандра Масюка, – працягвае Тамара Іванаўна. – І тут неверагодны паварот лёсу: унук загінулага сувязіста апынуўся госцем нашага цэнтра і ўпершыню ўбачыў фота і рэчы, якія належаць яго дзеду. Не апісаць тыя пачуцці, якія ўсё ў той момант выпрабавалі! Мы, вядома, абмяняліся інфармацыяй, дапоўніўшы і яшчэ больш растлумачыўшы біяграфію героя-сувязіста. Канстанцін перадаў цэнтру копіі і арыгіналы дакументаў.
З першых жа дзён вайны Аляксандр Канстанцінавіч Масюк адправіўся на фронт добраахвотнікам. Вось такія патрыятычныя і адначасова кранальныя радкі пісаў ён сваёй жонцы ў дзённіку: «…Клянуся табе, Нінок, што я, як сын народа, буду біць ворагаў да апошняга ўздыху, да апошняй кроплі крыві. Маё каханне да цябе засталася і яшчэ ў некалькі разоў удзесяцярылася. Твой Шура. Цябе кахаючы».
З ліста намесніка камандзіра в/ч 34772 стане вядома, што А.К. Масюк загінуў смерцю адважных і пахаваны 4.02.1945 года з усімі воінскімі ўшанаваннямі, а таксама аб тым, што ён пасмяротна ўзнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны I ступені.
Шчырыя радкі, напісаныя рукой салдата, глыбока кранаюць наведвальнікаў цэнтра. У іх бачны патрыятызм і непахісная рашучасць абараняць Радзіму. Дзеці і дарослыя не могуць стрымаць слёз, успамінаючы аб тым, якім коштам дасталася нам мірнае жыццё. Мы свята шануем памяць аб ваенным мінулым і схіляемся перад сілай духу, мужнасцю і гераізмам тых, хто абараніў для нас права на мірнае жыццё.
